28. Səhər və axşam zikrləri

  [Əlhəmdulilləhi vahdəhu va-s-salətu va-s-sələmu alə mən lə nəbiyyə bə'dəhu]
 
 «Bir olan Allaha həmd olsun! Özündən son­ra Peyğəmbər olmayan kimsəyə (Muhəmmə­də) salavat və salam olsun!»

  [Əuzu billəhi minə-ş-şeytani-r-racim] deyib Ayətul Kursi ayəsini bir dəfə oxumaq.[2]

Ayətul Kursi: [Əllahu lə iləhə illə huvə-l-həyyu-l-qayyum. Lə tə'xuzuhu sinətun valə nəvm. Ləhu mə fi-s-səməvati vamə fi-l-ard. Mən zəlləzi yəşfəu indəhu illə bi iznihi. Yə'ləmu mə beynə əydihim vamə xalfəhum. Valə yuhitunə bişeyin min ilmihi illə bimə şəə vasi'ə kursiyyuhu-s-səməvati va-l-ard. Valə yəuduhu hifzuhumə va huvə-l-aliyyu-l-azim] (əl Bəqərə, 255).

«Allah! Ondan başqa [iba­dətə layiq olan] tanrı yoxdur, [əbə­di] Yaşayandır, Qəyyumdur [kainatı yaradan və onu idarə edəndir, bəndələ­rinin işlərini yoluna qoyan və on­ları qoruyan­dır]. Onu nə mürgü tutar, nə də yuxu. Göy­lər­də və yerdə nə varsa, Onundur. Onun izni ol­madan Onun yanında kim havadarlıq edər? O, on­ların [yaran­mışların] önlərində və arxaların­da olanı [nə olub, nə olur və nə olacağını] bilir. Onlar Onun elmindən Onun is­tədiyin­dən başqa heç bir şey qavraya bilməzlər. Onun Kürsüsü göyləri və yeri əhatə edir. Bunları qoruyub sax­lamaq Ona ağır gəlmir. O, Ucadır, Böyük­dür!»

(əl İxlas, əl Fələq və ən Nas surələrini üç dəfə oxumaq).[3]

                                                                                         əl İxlas surəsi: 
                                                                                   Bismilləhi-r-rahmənir-rahim.
[1.Qul huvəllahu əhəd, 2.Əllahu-s-saməd, 3.Ləm yəlid və ləm yuləd, 4. Və ləm yəkul ləhu kufuvan əhəd]

Mərhəmətli, Rəhmli Allahın adı ilə! «De: «O Allah Təkdir! Allah [heç kəsə, heç nəyə] Möh­tac deyildir [əksinə, hər bir məxluq Ona möh­tacdır]. O, nə doğub, nə də doğulubdur. Və Onun heç bir tayı-bərabəri də yoxdur!»
                                                                                         əl Fələq surəsi:
                                                                                 Bismilləhi-r-rahməni-r-rahim.
[1. Qul əuzu bi rabbi-l-fələq, 2. Min şərri mə xaləq, 3. Və min şərri ğasiqin izə vaqab, 4. Və min şərri-n-nəffəsəti fi-l-uqad, 5. Və min şərri həsidin izə həsəd]
Mərhəmətli, Rəhmli Allahın adı ilə! «De: «Sığınıram sübhün Rəbbinə! Yaratdıqlarının şərindən, çökməkdə olan zülmətin [gecənin] şərindən, düyünlərə yüngülvari tüpürən [cadu­gər] qadınların şərindən və paxıllıq edərkən paxılın şərindən!»
                                                                                               ən Nəs surəsi:           
                                                                                   Bismilləhi-r-rahməni-r-rahim.                    
[1. Qul əuzu bi rabbi-n-nəs, 2. Məliki-n-nəs, 3. İləhi-n-nəs, 4. Min şərri-l-vasvasi-l-xannəs, 5. Əlləzi yuvasvisu fi sududuri-n-nəs, 6. Minə-l-cinnəti va-n-nəs]                                                                                    
Mərhəmətli, Rəhmli Allahın adı ilə! «De: «Sığınıram insanların Rəbbinə, insanların Hökm­darına, insanların Tanrısına! Vəsvəsə verənin, [Allahın adı çəkiləndə isə] geri çəkilə­nin [şeyta­nın] şərindən. Hansı ki, insanların kökslərinə vəsvəsə salır, cinlərdən də [olur], insanlardan da!»
 
 [Asbəhnə va asbəhə-l-mulku li-l-ləhi, va-l-­həmduli-l-ləh. Lə iləhə illəllahu vahdəhu lə şərikə ləhu, ləhu-l-mulku va ləhu-l-həm­du va huvə alə kulli şeyin qadir. Rabbi əs'əlukə xayra mə fi həzə-l-yovmi va xayra mə ba'dəhu, va əuzu bikə min şərri mə fi həzə-l-yovmi va şərri mə ba'dəhu. Rabbi əuzu bikə minə-l-kəsəli va sui-l-kibəri. Rabbi əuzu bikə min əzabin fi-n-nəri va əzabin fi-l-qabri]
 
 «Səhərə çıxdıq, hökm də Allahın olaraq səhərə çıxdı. Allaha həmd olsun! Allahdan başqa məbud yox­dur, O təkdir, Onun şəri­ki yoxdur. Mülk Onundur və həmd Ona­dır! O hər şeyə Qadirdir! Ey Rəbbim! Səndən bu günün xeyrini və bundan sonrakı xeyri dilə­yirəm. Bu günün şərindən və bundan sonrakı şərdən Sənə sığınıram. Ey Rəbbim! Tənbəllikdən və pis qo­calıqdan Sənə sığınıram. Ey Rəbbim! Cəhən­nəmdəki əzabdan və qəbirdəki əzabdan Sənə sığınıram!»[4]
 
   [Axşam isə: (Asbəhnə va əsbəhə0l-mulku li-l-­ləhi) əvəzinə (Əmsəynə va əmsəl-mulku li-l-ləh); (Rabbi əs'əlukə xayra mə fi həzə-l-yovmi va xayra mə ba'dəhu, va əuzu bikə min şərri mə fi həzə-l-yovmi va şərri mə ba'dəhu) əvəzinə (Rabbi əs'əlukə xayra mə fi həzihi-l-leyləti va xayra mə ba'dəhə, va əuzu bikə min şərri mə fi həzihi-l-leyləti va şərri mə ba'dəhə) deyilir.]
 
 [Allahummə, bikə asbəhnə, va bikə əmsəynə, va bikə nəhyə, va bikə nəmutu, va ileykə-n-nuşuri]
 
«Allahım! Sənin sayəndə səhərə çıxdıq, Sənin sayəndə axşama çıxdıq,[5] Sənin sayəndə yaşayırıq, Sənin sayəndə ölürük! Qayıdış Sə­nədir!»[6]
 
 
 [Allahummə, əntə rabbi lə iləhə illə əntə, xaləqtəni va ənə abdukə, va ənə alə ah­dikə va va'dikə mə-s-təta'tu, əuzu bikə min şərri mə sanə'tu. Əbu'u ləkə bini'məti­kə aleyyə, va əbu'u bizənbi. Fəğfir li fə­ innə­hu lə yəğfiru-z-zunubə illə əntə]
 
 «Allahım! Sən mənim Rəbbimsən. Sən­dən başqa mə­bud yoxdur. Məni sən yaratdın və mən sənin qulunam. Gücüm çatan qədər Sə­nə verdiyim əhdə və vədə sa­diqəm. Etdikləri­min şərindən Sənə sığınıram. Mənə ver­diyin neməti etiraf edirəm və günahımı boynuma alı­ram. Məni bağışla! Şübhəsiz ki, günahları yal­nız Sən bağış­layırsan!»[7]
 
[Allahummə, inni asbəhtu uşhidu­kə va uşhidu həmələtə arşikə va mələikə­təkə va cəmia xalqikə ənnəkə əntə-l-lahu lə iləhə illə əntə vahdəkə lə şərikə ləkə va ənnə Muhəm­mədən abdukə va rasulukə]
 
«Allahım! Sənin Özündən başqa məbud olmayan, Tək və şəriksiz Allah olduğuna, Mu­həmmədin Sənin qulun və rəsulun olduğuna Səni, Ərşini daşıyanları, mələklərini və bütün yaratdıqlarını şahid tutaraq səhərə çıx­dım[8]!» (Dörd dəfə)[9]

[Allahummə, mə asbəhə bi[10] min ni'mətin av biəhədin min xalqikə fə minkə vahdəkə lə şərikə ləkə fələkə-l-həmdu va ləkə-ş-şuk­ru]
 
«Allahım! Bu səhər [axşam] mənə və ya yaratdıqlarından hər hansı birinə verdiyin ne­mət Səndəndir. Sən Təksən, şərikin yoxdur. Həmd Sənədir, şükür Sənədir!»[11]
 
 [Allahummə, afini fi bədəni. Allahummə, afini fi səm'i. Allahummə, afini fi bəsari. Lə iləhə illə əntə. Allahummə, inni əuzu bikə minə-l-kufri va-l-faqri, va əuzu bikə min əzəbi-l-qabri, lə iləhə illə əntə]

 
«Allahım! Bədənimi salamat et! Allahım! Qulağımı salamat et! Allahım! Gözü­mü salamat et! Səndən başqa məbud yoxdur. Allahım! Küfrdən və yoxsulluqdan Sənə sığı­nıram. Qə­bir əzabından Sənə sığını­ram. Sən­dən başqa məbud yoxdur!» (üç dəfə)[12]

 [Həsbiyəllahu lə iləhə illə huvə aley­hi təvakkəltu va huvə rabbu-l-arşi-l-azim]
 
 «Allah mənə yetər! Ondan başqa məbud yoxdur. Ona təvəkkül etdim. O, böyük Ərşin Rəbbidir!» (yeddi dəfə)[13]
  
 
   [Allahummə, inni əs'əlukə-l-afva va-l-afi­yətə fi-d-dunyə va-l-əxirati. Allahum­mə, inni əs'əlukə-l-afva va-l-afiyətə fi di­ni va dun­yəyə va əhli va məli. Allahummə-s-tur av­rati va əmin ravatiy. Allahummə-h-fazni min bəyni yədeyyə va min xalfi va an yəmini va an şiməli va min fovqi va əuzu bi azə­mətikə ən uğ­tələ min təhti]
 

   «Allahım! Dünyada və Axirətdə Səndən əfv və salamatlıq diləyirəm! Allahım! Dinim, dünyam, ailəm və malım üçün Səndən əfv və salamatlıq diləyirəm! Alla­hım! Eyiblərimi ört və qorxularımdan məni xatircəm et! Alla­hım! Məni önümdən, arxamdan, sağımdan, solum­dan və başımın üstündən qoru. Ayağımın altı­nın qazılmasından Sənin əzəmətinə sığını­ram!»[14]
 
 [Allahummə, alimə-l-ğaybi va-ş-şə­hə­dəti, fətira-s-səməvati va-l-ardi. Rabbə kulli şeyin va məlikəhu. Əşhədu ən lə iləhə illə əntə. Əuzu bikə min şərri nəfsi va min şərri-ş-şeytani va şirkihi, va ən aqtərifə alə nəfsi suən av əcurrahu ilə muslimin]
 
 «Göyləri və yeri yaradan, qeybdə və aş­karda olanı Bilən Allahım! Hər şeyin Rəbbi və Hökmdarı! Şahidlik edirəm ki, Səndən başqa məbud yoxdur. Nəfsimin şərin­dən, şeytanın şərindən və şirkindən, özümə pislik etmək­dən yaxud onu bir müsəlmana yetirməkdən Sənə sığı­nıram!»[15]
 
[Bismilləhi-l-ləzi lə yədurru məa-i-s­mihi şeyun fi-l-ardi va lə fi-s-səməi va hu­və-s-səmiu-l-alimi]
 

«Allahın Adı ilə! Hansı ki, adı çəkildikdə yerdə və göydə heç bir şey zərər verə bilməz. O, Eşidəndir, Bilən­dir!» (üç dəfə)[16]
 
[Radiytu billəhi rabbən, va bi-l-islə­mi dinən, va bi Muhəmmədin (sallallahu aleyhi va səlləm) nəbiyyən]
 
«Allahın Rəbb, İslamın din və Muhəm­mədin (sallallahu aleyhi və səlləm) peyğəm­bər olduğun­dan razıyam!» (üç dəfə)[17]
 

[Ya həyyu, ya qayyum! Bi rahmətikə əstə­ğiysu, aslih li şə'ni kulləhu va lə tə­kilni ilə nəfsi tarfətə aynin]
 
«Ey [əbədi]  Yaşayan, ey Qəyyum [kai­natı yaradan və onu idarə edən, bəndələrinin işlərini yoluna qoyan və on­ları qoruyan]! Mər­həmətinlə kömək dilə­yirəm. Mənim bütün işlə­rimi yoluna qoy! Məni bir göz qırpımı belə başlı-başına buraxma!»[18]
 

[Asbəhnə va asbəhə-l-mulku li-l-ləhi Rabbi-l-aləmin.[19] Allahummə, inni əs'əlu­kə xayra həzə-l-yovmi:[20] fəthəhu va nəsra­hu va nurahu va bərakətəhu va hudəhu va əuzu bikə min şərri mə fihi va min şərri mə ba'dəhu]
 
«Səhərə çıxdıq, hökm də aləmlərin Rəbbi Allahın ola­raq səhərə çıxdı. Allahım! Səndən bu günün xeyrini – qələbəsini, zəfərini, nuru­nu, bərəkətini və hidayətini dilə­yirəm. Ondakı şərdən və ondan sonrakı şərdən Sənə sığını­ram!»[21]
 
 
[Asbəhnə alə fitrati-l-isləmi,[22] va alə kəli­məti-l-ixləsı, va alə dini nəbiyyinə Muhəm­mədin (sallallahu aleyhi va səl­ləm) va alə milləti əbiynə İbrahimə hə­ni­fən muslimən va mə kənə minə-l-muş­rikin]
 
«İslam fitrətində, ixlas kəlməsində, Pey­ğəmbərimiz Muhəmmədin (sallallahu aleyhi və səlləm) dinində, hənif [ixlasla Allaha ibadət edən], müsəlman ola­n və müşriklərdən ol­mayan atamız İbrahimin millətində olaraq səhərə çıxdıq!»[23]

 [Subhənə-l-lahi va bi həmdihi]
 
 «Allah pak və müqəddəsdir! Allaha həmd olsun!» (yüz dəfə)[24]

 
 [Lə iləhə illəllahu vahdəhu lə şərikə ləhu, ləhu-l-mulku va ləhu-l-həmdu va huvə alə kulli şeyin qadir]
 
 «Allahdan başqa məbud yoxdur, O tək­dir, Onun şəri­ki yoxdur. Mülk Onundur və həmd Onadır! O hər şeyə Qadirdir!» (on dəfə)[25] yaxud (tənbəllik üz verdikdə bir dəfə)[26]
 

[Lə iləhə illəllahu vahdəhu lə şərikə ləhu, ləhu-l-mulku va ləhu-l-həmdu va huvə alə kulli şeyin qadir]
 
«Allahdan başqa məbud yoxdur, O tək­dir, Onun şəri­ki yoxdur. Mülk Onundur və həmd Onadır! O hər şeyə Qadirdir!» (səhər yüz dəfə)[27]
 
 
[Subhənəllahi va bi həmdihi, adədə xal­qihi, va rida nəfsihi, va zinətə arşihi, va midədə kəlimətihi]
 
«Yaratdıqlarının sayı, Özündən razı ol­duğu, Ərşinin ağırlığı və kəlmələrinin çoxluğu qədər həmd edərək Allaha təriflər deyirik!» (səhər üç dəfə)[28]
 

[Allahummə, inni əs'əlukə ilmən nəfiən va rizqan tayyibən va amələn mu­təqabbilən]
 
«Allahım! Səndən faydalı elm, təmiz ruzi və məqbul əməl diləyirəm!» (hər səhər)[29]
 

[Əstəğfirullahə va ətubu ileyhi]
 
«Allahdan bağışlanma diləyirəm və Ona tövbə edirəm!» (gün ərzində yüz dəfə)[30]
 
 
[Əuzu bi kəliməti-l-ləhi-t-təmməti min şərri mə xaləqa]
 
 «Yaratdıqlarının şərindən Allahın tam kəlmələrinə sığınıram!» (axşam üç dəfə)[31]
 
 
[Allahummə, salli va səllim alə nə­biyyinə Muhəmmədin]
 
«Allahım! Peyğəmbərimiz Muhəmmədə salavat və salam yetir!» (on dəfə)[32]

 
[1] Peyğəmbər (sallallahu aleyhi və səlləm) demişdir: «Mənim üçün sübh namazından günçıxana qədər Allahı zikr edən camaatla oturmaq İsmail övladından dörd qulu azad etməkdən daha sevimlidir. (Həmçinin) əsr namazından günbatana qədər Allahı zikr edən camaatla oturmaq mənim üçün dörd qul azad etməkdən daha sevimlidir». Əbu Davud, 3667. Bu hə­disi əl-Albani «həsən» hesab etmişdir. Bax: «Səhih Əbu Davud», 2/698.
[2] əl-Bəqərə, 255. Kim bunu səhər desə, axşamadək, kim də axşam desə, səhərədək cindən qorunmuş olar. əl-Hakim, 1/562. əl-Albani bunu “səhih” hesab etmişdir. «Səhihut =      = Tərğib vət-Tərhib», 1/273. O, ən-Nəsainin və ət-Təbəraninin də bu hədisi rəvayət etdiyini söyləmiş və demişdir: «ət-Təbəraninin isnadı “ceyyid”dir».
[3] Kim bunları səhər və axşam üç dəfə oxusa, hər şeydən (hər bir şərdən qorunmaq üçün) kifayət edər! Əbu Davud, 4/322; ət-Tirmizi, 5/567. Bax: «Səhihu-t-Tirmizi», 3/182.
[4] Muslim, 4/2088.
[5] Axşam isə belə deyilməlidir: [Allahummə, bikə əmsəynə, və bikə əsbəhnə, və bikə nəhyə, və bikə nəmutu, və ileykəl-məsiyr.] «Allahım! Sənin sayəndə axşama çıxdıq, Sənin sa­yən­də səhərə çıxdıq, Sənin sayəndə yaşayırıq, Sənin sayən­də ölürük! Dönüş Sənədir!»
[6] ət-Tirmizi, 5/466. Bax: «Səhihu-t-Tirmizi», 3/142
[7] Kim bunları yəqinliklə axşam desə, sonra da o gecə ölüm ona gəlsə, Cənnətə daxil olar. Səhər də həmçinin. əl-Buxari, 7/150.
[8] Axşam isə: (Allahummə inniy əsbəhtu) əvəzinə (Allahum­mə inniy əmsəytu...) deyir.
[9] Kim bunları səhər və ya axşam dörd dəfə desə, Allah onu Oddan xilas edər. Əbu Davud, 4/317; əl-Buxari, «Ədəbul-Mufrad», 1201; ən-Nəsai, «Əməlul-Yəumi vəl-Leyl», =        = № 9; İbn əs-Sunni, № 70. Əllamə Abdul­aziz ibn Abdullah ibn Baz Əbu Davudun və ən-Nəsainin isnadını “həsən” hesab etmişdir. Bax: «Tuhfətul-Əxyar», səh. 23. [əl-Albani bu hədisi “zəif” hesab etmişdir. Bax: « Silsilətul-Əhadisi-d-Daiyfə », 1041.]
[10] Axşam isə: (Allahummə mə əsbəhə biy...) əvəzinə (Allahum­mə mə əmsə biy...) deyir.
[11] Kim bunu səhərə çıxanda desə, gündüzün şükrünü, axşama çıxanda desə, gecənin şükrünü ödəmiş olar. Əbu Davud, 4/318; ən-Nəsai, «Əməlul-Yəumi vəl-Leyl», № 7, səh. 137; İbn əs-Sunni, № 41, səh. 23; İbn Hibban, «Məvarid», =        = № 2361; İbn Baz bu hədisin isnadını “həsən” hesab etmişdir. Bax: «Tuhfətul-Əx­yar», səh. 24.
[12] Əbu Davud, 4/324; Əhməd, 5/42; ən-Nəsai, «Əməlul-Yəu­mi vəl-Leyl», №22, səh. 146; İbn əs-Sunni, № 69, səh. 35; =     = əl-Buxari, «Ədəbul-Mufrad», 701 İbn Baz bu hədisin isna­dını “həsən” hesab etmişdir. Bax: «Tuhfətul-Əx­yar», səh. 26. [əl-Albani bu hədisi “həsən” hesab etmişdir. Bax: «Tə­mamul-Minnə», cəh. 232]
[13] Kim bunu səhər və axşam yeddi dəfə deyərsə, Allah ona başına gələcək dünya və Axirət işlərində kifayət edər. Bu hədisi İbn əs-Sunni «məuquf» olaraq rəvayət etmiş № 71; Əbu Davud isə «mərfu» olaraq rəvayət etmişdir 4/321. Şu­eyb əl-Arnavut və Abdulqadir əl-Arnavut bu hədisin isna­dı­nı «səhih» hesab etmişlər. Bax: Şueyb əl-Arnavut və Abdul­qadir əl-Arnavutun təhqiq etdiyi «Zadul-Məad», əsərinə 2/376.
[14] Əbu Davud və İbn Macə; Bax: «Səhih İbn Macə», 2/332.
[15] ət-Tirmizi və Əbu Davud. Bax: «Səhihu-t-Tirmizi», 3/142.
[16] Kim bunu səhər üç dəfə və axşam da üç dəfə deyərsə, ona heç bir şey zərər toxundura bilməz. Əbu Davud 4/323; ət-Tirmizi 5/465; İbn Macə və Əhməd. Bax: «Səhih İbn Macə» 2/332. Bu hədisin isnadını İbn Baz «həsən» hesab etmişdir. Bax: «Tuhfətul-Əxyar» səh. 39.
[17] Kim bunu səhər 3 dəfə, axşam da üç dəfə deyərsə Qiyamət günü onun razı salınması Allah üzərində haqq olar. Əhməd, 4/337; ən-Nəsai, «Əməlul-Yəumi vəl-Leyl», № 4. İbn əs-Sunni, № 68. Əbu Davud 4/418; ət-Tirmizi, 5/465. Bax: «Səhihu-t-Tirmizi», 3/141. Bu hədisi Abdulaziz İbn Baz «həsən» hesab etmişdir. Bax: «Tuhfətil-əxyar» səh. 39.
[18] əl-Hakim. O, bu hədisi “səhih” hesab etmiş, əz-Zəhəbi də bunu təs­diqləmişdir. 1/545. Bax: «Səhihut-Tərğib vət-Tərhib», 1/273.
[19] Axşam isə «Əmsəynə və əmsəl-mulku lilləhi Rabbil alə­min» deyilir.
[20] Axşam isə «Allahummə, inniy əs'əlukə xayra həzihil-leylə­ti: fəthəhə və nəsrahə və nurahə və bərakatəhə və hudəhə və əuzu bikə min şərri mə fiyhə və min şərri mə bə'dəhə» deyi­lir.
[21] Əbu Davud, 4/322. Şueyb əl-Arnavut və Abdulqadir əl-Arnavut bu hədisin isnadını «həsən» hesab etmişlər. Bax: Şueyb əl-Arnavut və Abdulqadir əl-Arnavutun təhqiq etdiyi «Zadul-Məad», əsərinə 2/273.
[22] Axşam isə: (Əsbəhnə alə fitratil-islami) əvəzinə (Əmsəy­nə alə fitratil-islami...) deyir.
[23] Əhməd, 3/406, 407 və 5/123; İbn əs-Sunni, «Əməlul-Yəumi vəl-Leyl», № 34. Bax: «Səhihul-Cami», 4/209.
[24] Kim bunu səhər və axşam yüz dəfə deyərsə Qiyamət günü heç kəs onun gətirdiyindən əfzəl heç bir şey gətirə bilməz. =     = Yalnız o şəxsdən başqa ki, o bunu onun kimi və ya ondan çox demişdir. Muslim, 4/2071.
[25] Ən-Nəsai «Əməlul-Yəumi vəl-Leyl», № 24. Bax: «Səhi­hut-Tərğib vət-Tərhib», 1/272; Abduləziz İbn Bazın «Tuh­fə­tul-Əxyar» əsəri səh. 44. Bunun fəziləti barəsində isə bax: səh. 146, № 255.
[26] Əbu Davud 4/319; İbn Macə və Əhməd 4/60. Bax: «Səhi­hut-Tərğib vət-Tərhib», 1/270;  «Səhih Əbu Davud» 3/957;  «Səhih İbn Macə» 2/331; «Zadul-Məad» 2/377.
[27] Kim bunları bir gündə yüz dəfə desə, bu onun üçün on qulu azad etməyə bərabər olar, ona yüz savab yazılar, onun yüz günahı silinər, axşamadək də şeytandan qorunmuş olar və [Qiyamət günü] heç kəs onun gətirdiyindən əfzəl heç bir şey gətirə bilməz. Yalnız o şəxsdən başqa ki, o bunu ondan çox etmişdir. əl-Buxari, 4/95. Muslim, 4/2071.
[28] Muslim, 4/2090.
[29] İbn əs-Sunni, «Əməlul-Yəumi vəl-Leyl», № 54; İbn Macə № 925. Şueyb əl-Arnavut və Abdulqadir əl-Arnavut bu hə­disin isnadını «Zadul-Məad» əsərinin təhqiqində (2/375) «həsən» hesab etmişlər.
[30] «Fəthul-Bari», 11/101; Muslim, 4/2075.
[31] Kim bunu axşam üç dəfə deyərsə, həmin gecə ona qız­dır­ma toxunmaz. Bu hədisi Əhməd 2/290; ən-Nəsai, «Əməlul-Yəumi vəl-Leyl», № 590; İbn əs-Sunni, № 68 rəvayət et­mişlər. Bax: «Səhihu-t-Tirmizi», 3/187; «Səhih İbn Macə» 2/266; «Tuhfətul-Əxyar» səh. 45. Hədisin əsli Muslimdədir, 4/2080.
[32] «Kim səhər on dəfə, axşam da on dəfə mənə salavat gətir­sə, Qiyamət günü şəfaətim ona çatar». Bu hədisi ət-Təbərani iki isnadla rəvayət etmişdir. Bu isnadlardan biri “ceyyid”dir. Bax: «Məcməuz-Zəvaid», 10/120; «Səhihut-Tərğib vət-Tər­hib», 1/273.